Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 31 Ιανουαρίου 2016 (Ὁ Ζακχαῖος σώζεται) - ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΙΘ' 1-10

Καὶ εἰσελθὼν διήρχετο τὴν Ἰεριχώ· καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι καλούμενος Ζακχαῖος, καὶ αὐτὸς ἦν ἀρχιτελώνης, καὶ οὗτος ἦν πλούσιος, καὶ ἐζήτει ἰδεῖν τὸν Ἰησοῦν τίς ἐστι, καὶ οὐκ ἠδύνατο ἀπὸ τοῦ ὄχλου, ὅτι τῇ ἡλικίᾳ μικρὸς ἦν. Kαὶ προδραμὼν ἔμπροσθεν ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν, ἵνα ἴδῃ αὐτόν, ὅτι δι’ ἐκείνης ἤμελλε διέρχεσθαι. Kαὶ ὡς ἦλθεν ἐπὶ τὸν τόπον, ἀναβλέψας ὁ Ἰησοῦς εἶδεν αὐτόν καὶ εἶπεν πρὸς αὐτόν· Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι· σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι. Kαὶ σπεύσας κατέβη, καὶ ὑπεδέξατο αὐτὸν χαίρων. Kαὶ ἰδόντες πάντες διεγόγγυζον λέγοντες ὅτι παρὰ ἁμαρτωλῷ ἀνδρὶ εἰσῆλθε καταλῦσαι.Sταθεὶς δὲ Ζακχαῖος εἶπε πρὸς τὸν Κύριον· Ἰδοὺ τὰ ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς, καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν. Eἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς ὅτι σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο, καθότι καὶ αὐτὸς υἱὸς Ἀβραάμ ἐστιν· ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός.

Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα
Και αφού εισήλθε εις την Ιεριχώ, διέβαινε την πόλιν. Και ιδού υπήρχεν εκεί ένας άνθρωπος, ονόματι Ζακχαίος, και αυτός ήτο αρχιτελώνης και πολύ πλούσιος. Και εζητούσε να ιδή τον Ιησούν, ποίος είναι, και δεν ημπορούσε ένεκα του πολλού πλήθους, διότι αυτός ήτο μικρός κατά το ανάστημα. Και αφού έτρεξε εμπρός, ανέβηκε εις μία συκομορέαν, χωρίς να λογαριάση την θέσιν και την ηλικίαν του, δια να ίδη τον Ιησούν, διότι από τον δρόμον εκείνον θα επερνούσε. Και ο Κυριος αμέσως μόλις έφθασε στον τόπον της συκομορέας, ύψωσε τα μάτια του, τον είδε και είπε προς αυτόν· “Ζακχαίε, κατέβα γρήγορα, διότι σήμερα πρέπει να μείνω στο σπίτι σου”. Και ο Ζακχαίος κατέβηκε γρήγορα και τον υπεδέχθη με μεγάλην χαράν. Και όταν είδαν το γεγονός αυτό, εγόγγυζαν όλοι μεταξύ των και με αγανάκτησιν έλεγαν, ότι εμπήκε να καταλύση στο σπίτι αμαρτωλού ανθρώπου. Εστάθη δε ο Ζακχαίος εμπρός στον Κυριον και του είπε· “Κυριε, ιδού, τα μισά από τα υπάρχοντά μου τα δίδω στους πτωχούς. Και αν τυχόν, σαν τελώνης που είμαι, αδίκησα με ψευδείς μαρτυρίας κάποιον και εισέπραξα περισσότερα, του τα επιστρέφω τετραπλάσια”. Ο Ιησούς ιδών την ειλικρινή μετάνοιαν του Ζακχαίου είπε προς αυτόν ότι “σήμερον στο σπίτι τούτο ήλθε σωτηρία εκ μέρους του Θεού, διότι και αυτός ο αρχιτελώνης είναι απόγονος του Αβραάμ, ο οποίος είχε λάβει από τον Θεόν υποσχέσεις δια την σωτηρίαν των απογόνων του. Διότι ο υιός του ανθρώπου ήλθε να αναζητήση και σώση τον αμαρτωλόν άνθρωπον, που ομοιάζει με το χαμένο πρόβατο”.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 10 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016

Μετὰ τὰ Φῶτα: Ματθ. δ΄ 12-17

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἀκούσας ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι ᾿Ιωάννης παρεδόθη, ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, καὶ καταλιπὼν τὴν Ναζαρὲτ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς Καπερναοὺμ τὴν παραθαλασσίαν ἐν ὁρίοις Ζαβουλὼν καὶ Νεφθαλείμ, ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ ῾Ησαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος· γῆ Ζαβουλὼν καὶ γῆ Νεφθαλείμ, ὁδὸν θαλάσσης, πέραν τοῦ ᾿Ιορδάνου, Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα, καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς. ᾿Απὸ τότε ἤρξατο ὁ ᾿Ιησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

ΦΩΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

«Τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς»

    «Ἡ φωνὴ τοῦ Λόγου» ἐσίγησε! «Ὁ λύχνος τοῦ Φωτὸς» ἔσβησε! Ὁ Τίμιος Πρόδρομος ποὺ σὰν λυχνάρι ἔριχνε ἀκτίνες φωτὸς μέσα στὸ βαθὺ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς πλάνης, συνελήφθη ἀπὸ τὸν ἀσεβὴ βασιλέα Ἡρώδη. Ὡστόσο ὁ κόσμος δὲν ἔμεινε χωρὶς φῶς. Διότι τότε ἀκριβῶς ἦταν ποὺ ἀνέ­τει­λε τὸ ἀνέσπερο φῶς, ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Ὁποῖος ἄρχισε τὴ δημόσια δράση του. Ἔτσι ἐπαληθεύτηκε ὁ λόγος τοῦ προφήτη Ἡσαΐα: «Ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα, καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς». Ὁ λαὸς δη­λαδὴ ὁ καθηλωμένος στὸ σκοτάδι­ τῆς εἰδωλολατρικῆς πλάνης καὶ τῆς ἀσε­βεί­ας εἶδε φῶς μεγάλο, καὶ σ’ ἐκείνους ποὺ κάθονταν στὴ χώρα τὴν ὁποία ἐ­­­πισκιάζει τὸ πυκνὸ σκοτάδι τοῦ θανάτου, σ’ αὐτοὺς ἥλιος ἀνέτειλε.
    Ἂς σταθοῦμε ὅμως σ’ αὐτὸν τὸν τε­λευταῖο λόγο, γιὰ νὰ δοῦμε πῶς ζοῦσαν οἱ ἄνθρωποι κάτω ἀπὸ τὴ σκιὰ τοῦ θανάτου καὶ ποιὸ εἶναι τὸ φῶς ποὺ διέλυσε τὸ τρομακτικὸ σκοτάδι καὶ ἔφερε τὴν ἐλπίδα καὶ τὴ σωτηρία.

1. ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

    Ὁ πρὸ Χριστοῦ κόσμος ζοῦσε μέσα στὴν πλάνη καὶ τὴν εἰδωλολατρία, στὴν ἁμαρτία καὶ τὴ διαφθορά. Δὲν ἦταν ζωὴ αὐτή! Ἦταν θάνατος. Διότι ἡ ἁμαρ­τία τὸν εἶχε ὁδηγήσει στὸν πνευματικὸ θάνατο, δηλαδὴ τὸν χωρισμό του ἀπὸ τὸν Θεό. Βυθισμένος ὁ ἄνθρωπος στὸ βοῦρκο τῆς ἁμαρτίας ἦταν καταδικα­σμένος καὶ στὸν αἰώνιο θάνατο. Τί φο­βερό! Ζοῦσε ἀποκομμένος ἀπὸ τὴν πη­γὴ τῆς Ζωῆς. Χωρὶς ὅραμα καὶ προ­οπτικὴ αἰωνιότητας! 
    Ὡς ἐπακόλουθο τοῦ πνευματικοῦ θα­­­νάτου καὶ ὁ σωματικὸς θάνατος, ὁ κοι­νὸς κλῆρος ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ἅπλωνε παντοῦ ἕνα σκοτει­νὸ πέπλο τρόμου καὶ ἀπελπισίας. Ὅλοι ζοῦσαν κάτω ἀπὸ τὴ σκιά του. Δὲν μποροῦσαν νὰ χαροῦν τὴ ζωή, διότι εἶχαν διαρκῶς μέσα τους τὴν ἀνησυχία καὶ τὴν ἀγω­νία μήπως πεθάνουν καὶ ὑποστοῦν τὰ δεινὰ τῆς μετὰ θάνατον καταδίκης. 
    Ὁ ἄνθρωπος στὴν πρὸ Χριστοῦ ἐπο­χὴ βίωνε ἔντονα τὸν φόβο τοῦ θανά­του. Ὅπως σημειώνει ὁ Μέγας Ἀθανάσι­ος, ἀκόμα καὶ οἱ δίκαιοι ἄνθρωποι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἔκλαιγαν ὅσους πέθαιναν, σὰν νὰ μὴν ἐπρόκειτο νὰ τοὺς συναντήσουν ποτὲ ξανά! 
    Καὶ τὰ ἐρωτήματα ἔμεναν ἀναπάν­τητα: Τί γίνεται ὅταν πεθαίνει ὁ ἄνθρω­πος; Ποῦ πάει ἡ ψυχή του; Τί συναντᾶ ἐκεῖ καὶ τί αἰσθάνεται; Μάταια προσπάθησαν οἱ ἀρχαῖοι φιλόσοφοι νὰ δώσουν ἀπαντήσεις. Οἱ θεωρίες τους ἢ παρουσίαζαν ἀντιφάσεις καὶ ἀσάφειες ἢ στηρίζονταν σὲ μυθικὲς καὶ παιδαριώδεις ἀντιλήψεις... Ὅλα τόνιζαν τὴ σύγχυση καὶ τὸ βαθὺ σκοτάδι τῆς ἄγνοιας ποὺ ἐπικρατοῦσε γύρω ἀπὸ τὸ κρίσιμο αὐτὸ θέμα. Καὶ ὁ κόσμος ἦταν καθηλωμένος σὲ αὐτὸ τὸ σκοτάδι. Καθηλωμένος... μέχρι τὴ στιγμὴ ποὺ ἀνέτειλε τὸ Φῶς!

2. Η ΑΝΑΤΟΛΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

    Ἐνῶ οἱ ἄνθρωποι βρίσκονταν σὲ αὐ­τὴ τὴν ἀπελπιστικὴ κατάσταση, ἀνέτει­λε «τὸ φῶς τοῦ κόσμου», ὁ Κύριος Ἰη­­­σοῦς Χριστός. Λυπήθηκε ὁ πανά­γαθος­ Θεὸς τὸ πλάσμα του, τὸν ἄνθρω­πο, ποὺ τὸν ἔβλεπε νὰ βρίσκεται κάτω ἀ­­­πὸ τὴν τυραννία τοῦ διαβόλου καὶ τοῦ θανάτου καὶ ἔστειλε τὸν Μονογενή του Υἱό, ὁ Ὁποῖος ἔγινε ἄνθρωπος, καὶ «ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑ­­­­πή­­κο­ος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυ­­ροῦ» (Φιλιπ. β΄ 8). Ταπείνωσε ὁ Κύ­­­ριος τὸν Ἑ­­­αυτό του, μὲ τὸ νὰ γίνει ὑ­πάκουος μέχρι θανάτου, καὶ μάλιστα θανάτου ­σταυ­ρικοῦ, ποὺ εἶναι ὁ πλέον ὀ­­­δυνηρὸς καὶ ἐπονείδιστος θάνατος.
    Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ γεννήθηκε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ἄρχισε νὰ διαλύεται τὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι στὴν ὀρθόδοξη εἰκονογραφία ἤδη ἀπὸ τὴ Γέννηση τοῦ Σωτῆρος ὑπογραμμίζεται πολὺ ἐκφραστικὰ ἡ κατανίκηση τοῦ θανάτου, ἀφοῦ τὰ σπάργανα τοῦ θείου Βρέφους ἔχουν τὴ μορφὴ τῶν νεκρικῶν σαβάνων, τὰ ὁποῖα ὁ Ἄγγελος θὰ δείξει στὶς Μυροφόρες τὸ πρωὶ τῆς Ἀναστάσεως. Ἐπίσης, τὸ σπήλαιο μὲ τὸ σκοτεινὸ χρῶμα του συμβολίζει τὸν κόσμο ποὺ εἶχε σκοτισθεῖ ἀπὸ τὴν ἁμαρ­τία, ἐνῶ μέσα σ’ αὐτὸ τὸ θεῖο Βρέφος καταυγάζεται ἀπὸ οὐράνιο φῶς, διότι μέσα στὰ σκοτάδια τοῦ κόσμου λάμπει τὸ ἀληθινὸ Φῶς, ὁ Χριστός. 
    Ὁ ἐρχομὸς τοῦ Θεανθρώπου σήμανε τὴ λήξη τῆς κυριαρχίας τοῦ θανάτου. Ἀπὸ τότε οἱ πιστοὶ μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ μποροῦν νὰ ἀγωνίζονται νικηφόρα κα­τὰ τῆς ἁμαρτίας καὶ νὰ ὑπερνικοῦν τὸ φόβο τοῦ θανάτου. Κι ἐμεῖς, ἂν θέλου­με νὰ λυτρωθοῦμε ἀπὸ τὰ σκοτάδια τῆς ἁμαρτίας καὶ τὴν τρομακτικὴ σκιὰ τοῦ θανάτου, ἂς ἀκολουθήσουμε τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ. Τότε θὰ χαροῦμε πραγματικὰ τὴν ἀληθινὴ ζωή, ὅπως μᾶς τὸ ὑποσχέθηκε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος: «Ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ᾽ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς» (Ἰω. η΄ 12). Ὅποιος μὲ ἀκολουθεῖ μὲ πλήρη ἐμπιστοσύνη καὶ ἐλπίδα καὶ ὑ­­πακοὴ στοὺς λόγους μου, δὲν θὰ περ­πατᾶ στὸ σκοτάδι, ἀλλὰ θὰ ἔχει μέσα του τὸ ζωηφόρο φῶς ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ ζωή, τὸν Θεό.

    Τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ διέλυσε τὰ σκοτάδια τοῦ θανάτου! Ὁ θάνατος γιὰ τοὺς πιστοὺς χριστιανοὺς δὲν εἶναι τὸ τέρμα ἀλλὰ ἡ ἀφετηρία. Ἡ ἀφετηρία μιᾶς νέας ζωῆς. Ὄχι ἁπλῶς μιᾶς διαφορετικῆς ζωῆς ἀπὸ τὴν ἐπίγεια, ἀλλὰ μιᾶς ζωῆς ἀσυγκρίτως ἀνώτερης, ἀφοῦ ἐκεῖ δὲν ὑπάρχει οὔτε φθορά, οὔτε θάνατος. Ἐκεῖ δὲν ὑπάρχει λύπη, πόνος καὶ στεναγμός. Ἐκεῖ τὰ «πάντα πεπλήρωται φωτός». Καὶ ὅπου ὑπάρχει φῶς, ἐκεῖ ὑπάρχει ζωή!

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Μάρκ. α, 1-8 

Πρωτότυπο Κείμενο

1 Ἀρχὴ τοῦ εὐαγγελίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. 2 Ὡς γέγραπται ἐν τοῖς προφήταις, ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου· 3 φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, Ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ, 4 ἐγένετο Ἰωάννης βαπτίζων ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. 5 καὶ ἐξεπορεύετο πρὸς αὐτὸν πᾶσα ἡ Ἰουδαία χώρα καὶ οἱ Ἱεροσολυμῖται, καὶ ἐβαπτίζοντο πάντες ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῷ ὑπ' αὐτοῦ ἐξομολογούμενοι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν. 6 ἦν δὲ ὁ Ἰωάννης ἐνδεδυμένος τρίχας καμήλου καὶ ζώνην δερματίνην περὶ τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ, καὶ ἐσθίων ἀκρίδας καὶ μέλι ἄγριον. 7 καὶ ἐκήρυσσε λέγων· Ἔρχεται ὁ ἰσχυρότερός μου ὀπίσω μου, οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς κύψας λῦσαι τὸν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων αὐτοῦ. 8 ἐγὼ μὲν ἐβάπτισα ὑμᾶς ἐν ὕδατι, αὐτὸς δὲ βαπτίσει ὑμᾶς ἐν Πνεύματι ἁγίῳ.

Νεοελληνική Απόδοση

Αυτή είναι η αρχή του χαρμόσυνου μηνύματος για τον Ιησού Χριστό, τον Υιό του Θεού. Στα βιβλία των προφητών είναι γραμμένο: Στέλνω τον αγγελιοφόρο μου πρίν απο σένα, για να προετοιμάσει τον δρόμο σου! Μια φωνή βροντοφωνάζει στην έρημο: ετοιμάστε τον δρόμο για τον Κύριο, ισιώστε τα μονοπάτια να περάσει. Σύμφωνα μ’ αυτά, παρουσιάστηκε ο Ιωάννης, ο οποίος βάφτιζε στην έρημο και κήρυττε να μετανοήσουν οι άνθρωποι και να βαφτιστούν, για να συγχωρηθούν οι αμαρτίες τους. Πήγαιναν σ’ αυτόν όλοι οι κάτοικοι της Ιουδαίας και οι Ιεροσολυμίτες, κι όλους τους βάφτιζε στον ποταμό Ιορδάνη, καθώς ομολογούσαν τις αμαρτίες τους. Ο Ιωάννης φορούσε ρούχο απο τρίχες καμήλας και δερμάτινη ζώνη στη μέση του, έτρωγε ακρίδες, και μέλι απο αγριομέλισσες. Στο κήρυγμα του τόνιζε:«Έρχεται ύστερα απο μένα αυτός που είναι πιο ισχυρός και που εγώ δεν είμαι άξιος να σκύψω και να λύσω το λουρί απο τα υποδήματα του. Εγω σας βάφτισα με νερό, εκείνος όμως θα σας βαφτίσει με Άγιο Πνεύμα».

Σχολιασμός

 Κυριακή προ των Φώτων η σημερινή και το Ευαγγελικό ανάγνωσμα αποτελεί την αρχή του Ευαγγελίου του Ευαγγελιστή Μάρκου. Μέσα από αυτό γίνεται αναφορά στην αρχή του χαρμόσυνου μηνύματος για τον Ιησού Χριστό, το οποίο αναγγέλλει ο Ιωάννης ο Βαπτιστής. Μας παρουσιάζει τον ερχομό του Ιωάννη ο οποίος έχει ως στόχο να προετοιμάσει το δρόμο από τον οποίο θα περάσει ο Ιησούς Χριστός. Γίνεται ακόμη αναφορά στον τρόπο που προετοιμάζει το δρόμο αλλά και στον τρόπο με τον οποίο ζούσε.

 Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ήταν γιος του Ζαχαρία και της Ελισάβετ. Ήταν ο τελευταίος από τους προφήτες και ο μεγαλύτερος των προφητών. Ζούσε στην έρημο με άσκηση και μεγάλη εγκράτεια. Φορούσε ένα ρούχο φτιαγμένο από τρίχες καμήλας και στη μέση του είχε μια δερμάτινη ζώνη. Τρεφόταν από ακρίδες και άγριο μέλι από αγριομέλισσες. Η ακρίδες είναι: είτε η ακρίδες διαφόρων άγριων χόρτων που βλαστούνε στην περιοχή, ή τα γνωστά έντομα τα οποία χρησιμοποιούν και οι Βεδουίνοι που ζουν στην περιοχή μέχρι σήμερα, τα οποία ξηραίνουν και μετά τα τρώνε. Σαν κύριο έργο του Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος είχε την προετοιμασία των ανθρώπων έτσι ώστε να είναι έτοιμοι για να δεχθούν τον Μεσσία.

 Η αναμονή του Μεσσία την εποχή εκείνη ήταν κάτι το αναμενόμενο. Η φθορά και η ανηθικότητα κυριαρχούσε στην ζωή των ανθρώπων. Η εμφάνιση του Ιωάννου και το κήρυγμα του, που ήταν κήρυγμα μετανοίας, αποτελούσε δείχτη προς τον οποίο θα στρέφονταν οι άνθρωποι ώστε να προετοιμαστούν για τον ερχομό του Μεσσία ο οποίος θα έφερνε μια πραγματικά νέα εποχή για ολόκληρη την ανθρωπότητα.

 Οι συνοπτικοί Ευαγγελιστές όταν μας μιλούν για τον Ιωάννη μας υπενθυμίζουν το σχετικό χωρίο από τον προφήτη Μαλαχία «ούτος εστί περί ου γέγραπται˙ ιδού εγώ αποστέλλω τον άγγελον μου προ προσώπου σου, ος κατασκευάσει την οδόν σου εμπροσθέν σου» (Μαλαχ. γ΄, 1). Αυτό γίνεται έτσι ώστε να φανερωθεί η εκ Θεού αποστολή του Ιωάννη, για να ετοιμάσει την οδό του Κυρίου. Ο ίδιος ο Ιωάννης διακηρύσσει ότι έρχεται ύστερα από μένα αυτός που είναι πιο ισχυρός και εγώ δεν είμαι άξιος να σκύψω και να λύσω το λουρί από τα υποδήματα του. Εγώ σας βάφτισα με νερό, εκείνος όμως θα σας βαφτίσει με Άγιο Πνεύμα. Την μεγαλύτερη μαρτυρία για τον Ιωάννη μας την δίνει ο ίδιος ο Χριστός ο οποίος μας λέγει: «αμήν λέγω υμίν, ουκ εγήγερται εν γεννητοίς γυναικών μείζων Ιωάννου του Βαπτιστού », δηλαδή σας βεβαιώνω πως μάνα δε γέννησε ως τώρα άνθρωπο πιο μεγάλο από τον Ιωάννη το Βαπτιστή. (Ματ. 11,11).

 Η εμφάνιση και το κήρυγμα του Προδρόμου ήταν μια πρόσκληση προς την ανθρωπότητα για μετάνοια. Καλούσε τους ανθρώπους να καθαρίσουν τις ψυχές τους από την κακία και την αμαρτία. Είχε γίνει οδοδείχτης που προετοίμαζε τους ανθρώπους, δείχνοντας τους το δρόμο προς τον Ιησού Χριστό. Δεν προσπαθούσε κηρύσσοντας με διάφορα καλά λόγια να ικανοποιήσει τις διάφορες τάξεις ανθρώπων που ερχόντουσαν να τον ακούσουν. Κήρυττε και έλεγχε με αυστηρά λόγια τους πάντες που παρέβαιναν το Νόμο του Θεού χωρίς να υπολογίζει τίποτα. Φτάνει στο σημείο να ελέγχει και τον ίδιο τον Ηρώδη ο οποίος είχε παράνομο δεσμό με τη γυναίκα του αδελφού του. Ελέγχει με τόση αυστηρότητα, μήπως και καταφέρει να τους ξυπνήσει μέσα από το λήθαργο της αμαρτίας που είχαν περιέλθει.

 Η υπόδειξη αυτή του Προδρόμου προς τον αληθινό Μεσσία τον Ιησού Χριστό αποτελεί και για μας σήμερα ένα επίκαιρο μήνυμα. Η απομάκρυνση του στόχου της ζωής μας από τον Χριστό και ο προσανατολισμός του σε οικονομικές και κοινωνικές επιτυχίες μας έχουν οδηγήσει σε τραγικές απογοητεύσεις και αδιέξοδα που είναι σε όλους μας ορατά. Η αρχή του νέου έτους σε δύο μέρες, ας αποτελέσει την αρχή την οποία θα βάλει ο καθένας μας στη ζωή του έτσι ώστε να στραφούμε προς τον Χριστό τον οποίο μας υπέδειξε ο Πρόδρομος και αποτελεί τον αληθινό Σωτήρα μας. Αμήν.