ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016

Β΄ Νηστειῶν,  Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ: Μάρκ. β΄ 1-12

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσῆλθεν ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς Καπερναοὺμ καὶ ἠκούσθη ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι. καὶ εὐθέως συνήχθησαν πολλοί, ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν· καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον. καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν παραλυτικὸν φέροντες, αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων· καὶ μὴ δυνάμενοι προσεγγίσαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον, ἐφ’ ᾧ ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο. ἰδὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ· τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν· τί οὗτος οὕτω λαλεῖ βλασφημίας; τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός; καὶ εὐθέως ἐπιγνοὺς ὁ ᾿Ιησοῦς τῷ πνεύματι αὐτοῦ ὅτι οὕτως αὐτοὶ διαλογίζονται ἐν ἑαυτοῖς, εἶπεν αὐτοῖς· τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπὶ τῆς γῆς ἁμαρτίας — λέγει τῷ παραλυτικῷ· σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. καὶ ἠγέρθη εὐθέως, καὶ ἄρας τὸν κράβαττον ἐξῆλθεν ἐναντίον πάντων, ὥστε ἐξίστασθαι πάντας καὶ δοξάζειν τὸν Θεὸν λέγοντας ὅτι οὐδέποτε οὕτως εἴδομεν.

ΤΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΟ ΔΩΡΟ

«Tέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου»

Ἔχουμε συνηθίσει νὰ λέμε ὅτι «πάνω ἀπ᾿ ὅλα εἶναι ἡ ὑγεία». Κι ἐννοοῦμε συνήθως τὴν ὑγεία τοῦ σώματος. Ὡστόσο ὁ Κύριος στὸ σημερινὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο μᾶς καλεῖ νὰ στρέψουμε τὸ ἐνδιαφέρον μας στὴν ὑγεία τῆς ψυχῆς μας πρωτίστως. Γι’ αὐτὸ καὶ ὅταν μὲ πολλοὺς κόπους ἔφεραν μπροστά του ἕναν παράλυτο γιὰ νὰ τὸν θεραπεύσει, ἀφοῦ τὸν κοίταξε μὲ συμπάθεια, τοῦ εἶπε: «Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου». Θέλησε δηλαδὴ νὰ χτυπήσει πρῶτα τὴν αἰτία, τὴν ἁμαρτία, κι ἔπειτα νὰ θεραπεύσει τὸ ἀποτέλεσμα, τὴν παράλυση τοῦ σώματος. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ μᾶς δίδαξε ὅτι ἡ συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν εἶναι πολυτιμότερη ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὴ σωματικὴ ὑγεία. Διότι ἡ ἁμαρτία εἶναι ἡ χειρότερη ἀσθένεια, καὶ αὐτὴν πρέπει πρωτίστως νὰ καταπολεμήσουμε. 

1. ΑΜΑΡΤΙΑ, Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ

   Πόσο ὑποφέρει ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου ποὺ εἶναι προσκολ­λημένη στὴν ἁμαρτία! Τὸ ἄγχος καὶ οἱ φοβίες, οἱ τύψεις καὶ οἱ ἐνοχές, ἡ ταραχὴ καὶ ἡ ἀγω­νία ἀπο­τελοῦν καταστάσεις ὀδυνη­ρὲς ποὺ βασανίζουν τὸν ἁμαρ­τωλὸ καὶ διώχνουν τὴν εἰρήνη ἀπὸ τὴν ψυχή του. 
   Ὁ Μέγας Βασίλειος χαρακτηρίζει τὴν ἁμαρτία «ἀρρωστία ψυ­χῆς» (P.G. 31, 260), διότι­ ἡ ἁμαρτία ἀποτελεῖ τὴν πιὸ ἐπι­κίνδυνη καὶ θανατηφόρα νόσο. Οἱ ἀρ­ρώστιες τοῦ σώματος μᾶς ἐπηρεά­ζουν μόνο τὸ χρονικὸ διάστημα τῆς ἐ­­­­πίγειας ζωῆς μας, ἐνῶ οἱ ἀσθένειες τῆς ψυχῆς ἔ­­­χουν συνέπειες αἰώνιες καὶ συν­επάγονται τὸν αἰώνιο θάνατο, δηλαδὴ τὸν παντοτινὸ χωρισμὸ ἀπὸ τὸν Θεὸ στὴν αἰώνια κόλα­ση. Καὶ ὅπως σημειώνει ὁ ἅ­­γι­ος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, στὸν ὁποῖο εἶναι ἀφιερωμένη ἡ σημερινὴ Κυριακή, «οὗτός ἐ­­­­­στιν ὁ κυρίως θάνατος, τὸ διαζευ­­χ­θῆναι τὴν ψυχὴν τῆς θεί­­­ας ­χά­­ριτος καὶ τῇ ἁμαρτίᾳ συ­ζυγῆ­ναι... τοῦτον καὶ ἡμεῖς φύγωμεν πάσῃ δυνάμει» (ΕΠΕ 8, 358). Δηλαδή, αὐτὸς εἶναι ὁ κυρίως θάνατος, τὸ νὰ χωρίσει ἡ ψυχὴ ἀπὸ τὴ θεία χάρη καὶ νὰ ἔλθει σὲ γάμο μὲ τὴν ἁμαρτία... Αὐτὸν τὸν θάνατο ἂς ἀποφύγουμε «πάσῃ ­δυνάμει»! Καὶ θὰ τὸν ἀποφύ­γουμε, ἂν καταπολεμήσουμε ἄ­­­μεσα τὴν ἁμαρτία.

2. ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

   Εἶναι χαρακτηριστικὸ καὶ ἀξιοσημείω­το τὸ ἐνδιαφέρον ποὺ δείχνουμε οἱ ἄν­­θρωποι γιὰ τὴν ὑγεία τοῦ σώματος.­ Φρον­τίζουμε νὰ κάνουμε τακτικὰ τὶς ἀπαραίτητες ἰατρικὲς ἐξετάσεις, λαμβά­­­νουμε φαρμακευτικὴ ἀγωγή, δὲν δι­στά­­­ζουμε νὰ προχωρήσουμε καὶ σὲ ἐγ­­­χεί­­­ρηση, ὅσο ἐπώδυνη κι ἂν εἶναι, προ­­κειμένου νʼ ἀπο­κτή­σουμε τὴν ὑγεία μας. Καὶ γιὰ ὅλα αὐτὰ δὲν ὑπολογίζου­με οὔτε κόπους οὔτε χρήματα. Εἴ­­μαστε πρόθυ­μοι νὰ ταξιδέψουμε χιλιόμετρα μακριὰ καὶ νὰ ξοδέψουμε ὁλόκληρη περιουσία, γιὰ νὰ βροῦμε τὸν κατάλληλο γιατρὸ καὶ νὰ ἐπιτύχουμε τὴ θεραπεία. 
   Εἶναι συνεπῶς ἀπαραίτητο νὰ δείξουμε παρόμοιο ζῆλο καὶ γιὰ τὴ ὑγεία τῆς ψυχῆς μας. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ μόνος Ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων, εἶναι δίπλα μας. Μᾶς καλεῖ νὰ προσέλθουμε στὸ Μυστήριο­ τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως καὶ νὰ καταθέσουμε μὲ συντριβὴ καὶ μετάνοια τὸν πόνο τῆς ψυχῆς μας· νὰ ὁμολογήσουμε τὶς ἁμαρτίες καὶ τὴν προσωπικὴ ἐνοχή μας καὶ νὰ λάβουμε­ τὴν ἄ­­­φεση καὶ τὴ συγχώρηση. Καὶ στὴ συνέχεια μᾶς περιμένει στὴ θεία Λει­τουργία, γιὰ νὰ κοινωνήσουμε τὰ Ἄ­­χραντα Μυστήρια «εἰς ἄφεσιν ἁμαρ­τιῶν» καὶ «εἰς ζωὴν αἰώνιον». 
   Ἐκτὸς ἀπὸ τὴ θεραπεία ὅμως ὑπάρ­χει καὶ ἡ πρόληψη. Στὴν ἐποχή μας γίνεται πο­­λὺς λόγος γιὰ τὴν καλὴ διατροφή. Νὰ εἶναι ὑγιεινή, ἐπαρκής, πλούσια σὲ βιταμίνες καὶ θρεπτικὰ συστατικά... Πα­ρομοίως προβάλλεται καὶ ἡ ἀνάγκη νὰ διατηρεῖ ὁ ἄνθρωπος καλή φυσικὴ κατά­­σταση. Καὶ ὅλα αὐτὰ γιὰ τὴν ὑγεία τοῦ σώματος. Πόσο περισσότερο­ ὀφεί­λουμε νὰ φροντίζουμε γιὰ τὴν ψυχή μας!
  Ἡ καθημερινὴ ἐπικοινωνία μὲ τὸν Θεὸ μέσῳ τῆς προσευχῆς, ἡ μελέτη­ τοῦ θείου λόγου, ἡ συμμετοχή μας στὴ θεία Λατρεία καὶ τὰ ἱερὰ Μυστήρια­ ἀ­­­ποτελοῦν ἀνεξάντλητες πηγὲς πνευ­μα­τικῆς τροφοδοσίας. Παράλληλα ἡ νηστεία, ἡ ἐγκράτεια, ὁ ἀγώνας γιὰ τὴν τήρηση τῶν θείων ἐντολῶν δυναμώνουν τὴν ψυχή, ὥστε μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ νὰ μπορεῖ νὰ ἀντιμετωπίζει μὲ ἐπιτυχία τὶς ἐπιθέσεις τοῦ πονηροῦ. 
   Οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας μὲ τὸ παράδειγμά τους μᾶς διδάσκουν «ὑ­­­περορᾶν μὲν σαρκός, παρέρχεται γάρ· ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀ­­­θανάτου». Νὰ μὴ δίνουμε δηλαδὴ μεγάλη σημασία στὸ σῶμα, ποὺ φθείρεται, ἀλλὰ νὰ φροντίζουμε μὲ ἐπιμέλεια τὴν ψυχή, ποὺ εἶναι ἀθάνατη. 
   Ἀδελφοί, διανύουμε τὴν Μεγάλη Τεσ­σαρακοστή, ποὺ εἶναι κατ’ ἐξοχὴν περίοδος μετανοίας. Ὁ Κύριος μᾶς καλεῖ στὸ Μυστήριο τῆς ἀφέσεως, γιὰ νὰ μᾶς θεραπεύσει. Οἱ Πνευματικοὶ περιμένουν. Ἂς μὴν ἀναβάλλουμε, διότι ἡ ἀναβολὴ μπορεῖ νὰ εἶναι καταστρεπτική. Ἂς προετοιμαστοῦμε κι ἂς προσ­έλθουμε στὴν ἱερὰ Ἐξομολόγηση, γιὰ νὰ ἀκούσουμε τὸν Κύριο νὰ λέει καὶ στὴ δική μας ψυχή: «Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου».

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 20 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016

Α' Νηστειῶν, Τῆς Ὀρθοδοξίας: Ἰω. α΄ 44-52

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἠθέλησεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐξελθεῖν εἰς τὴν Γαλιλαίαν· καὶ εὑρίσκει Φίλιππον καὶ λέγει αὐτῷ· ἀκολούθει μοι. ἦν δὲ ὁ Φίλιππος ἀπὸ Βηθσαϊδά, ἐκ τῆς πόλεως ᾿Ανδρέου καὶ Πέτρου. εὑρίσκει Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· ὃν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν, ᾿Ιησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ ᾿Ιωσὴφ τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ. καὶ εἶπεν αὐτῷ Ναθαναήλ· ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι; λέγει αὐτῷ Φίλιππος· ἔρχου καὶ ἴδε. εἶδεν ὁ ᾿Ιησοῦς τὸν Ναθαναὴλ ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει περὶ αὐτοῦ· ἴδε ἀληθῶς ᾿Ισραηλίτης, ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστι. λέγει αὐτῷ Ναθαναήλ· πόθεν με γινώσκεις; ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι, ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν εἶδόν σε. ἀπεκρίθη Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· ραββί, σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τοῦ ᾿Ισραήλ. ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὅτι εἶπόν σοι, εἶδόν σε ὑποκάτω τῆς συκῆς, πιστεύεις; μείζω τούτων ὄψει. καὶ λέγει αὐτῷ· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπ᾿ ἄρτι ὄψεσθε τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγότα, καὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ ἀναβαίνοντας καὶ καταβαίνοντας ἐπὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου.

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

«Μείζω τούτων ὄψει»

   Ἔμεινε ἔκπληκτος ὁ Ναθαναὴλ ὅταν ὁ ­Κύριος τοῦ εἶπε ὅτι τὸν εἶχε δεῖ ἐνῶ προσ­ευχόταν σὲ ἀθέατο μέρος, κάτω ἀπὸ μία συκιά. Ἐντυπωσιασμένος ἀπὸ τὸ θαυμα­στὸ αὐτὸ σημεῖο ἀλλὰ καὶ φωτισμένος ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ὁ ἄδολος Ἰσραηλίτης διακήρυξε τὴν πίστη του στὴν πιὸ με­γάλη ἀλήθεια:
   –«Ραββί, σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ».
   Καὶ ὁ Κύριος ποὺ δέχθηκε τὴ βαρυσή­-μαντη ὁμολογία του, ἀπάντησε:
   –Ἐπειδὴ σοῦ εἶπα ὅτι σὲ εἶδα κάτω ἀπὸ τὴν συκιά, πιστεύεις; «Μείζω τούτων ὄψει». Σὲ διαβεβαιώνω ὅτι ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα θὰ δεῖς ἀκόμη μεγαλύτερα καὶ περισσότερο θαυμαστὰ ἀπὸ αὐτά. Ποιὰ εἶναι αὐτὰ τὰ μεγάλα καὶ συγκλονιστικὰ θαύματα τὰ ὁποῖα ὑποσχέθηκε ὁ Κύριος στὸν Ναθαναὴλ ἀλ­λὰ καὶ σὲ κάθε πιστὸ μαθητή του;

1. ΘΑΥΜΑΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

   Ὁ προφητικὸς καὶ ἀποκαλυπτικὸς λόγος τοῦ Κυρίου «μείζω τούτων ὄψει» ἄρχισε πολὺ σύντομα νὰ ἐπαληθεύεται.
   Ὁ Ναθαναήλ, ὅπως καὶ οἱ ἄλλοι μαθητές, εἶδαν τὸν Κύριο νὰ ἐπιτελεῖ ἀναρίθμητα κα­ταπληκτικὰ θαύματα, μὲ τὰ ὁποῖα εὐεργε­τοῦσε τοὺς ἀνθρώπους καὶ φανέρωνε τὴ θεία του δύναμη. Τὸν ἄκουσαν νὰ τοὺς διδάσκει μοναδικὲς ἀλήθειες καὶ θαύμαζαν τὴ θεϊκή του σοφία. Ὅπως ἀναφέρουν οἱ ἱεροὶ Εὐαγγελιστές, «ἐξεπλήσσοντο οἱ ὄ­χλοι ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ» (Ματθ. ζ΄ 28-29)· ὁ λαὸς ποὺ Τὸν ἄκουγε κυριευόταν ἀπὸ ­με­γάλη κατάπληξη καὶ κυριολεκτικὰ κρε­μόταν ἀπὸ τὸ στόμα του (Λουκ. ιθ΄ 48). 
   Τὸ ἀποκορύφωμα ὅμως ὅλων τῶν θαυ­μαστῶν ποὺ ἔζησε ὁ Ναθαναὴλ καὶ οἱ ἄλλοι μαθητὲς κοντὰ στὸν Κύριο ἦταν τὸ Πάθος καὶ ἡ Ἀνάστασή του. Ἐκεῖ ἀποκαλύφθηκε ἡ ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος «τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλ­λ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» (Ἰω. γ΄ 16). Πόση συ­γκί­­νηση ἔνιωσαν οἱ μαθητές, ὅταν ὁ Κύριος­ τοὺς παρέδιδε τὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐ­χαρι­­στίας στὸ Μυστικὸ Δεῖπνο! Ἀλλὰ καὶ ἦταν ἀδύνατο νὰ ­περιγράψουν τὰ συναι­σθήματά τους, ὅταν εἶδαν τὸν Κύριο­ ἀνα­στημένο καὶ πάλι κοντά τους! Τὸν εἶδαν ὡς τὸν Νικητὴ τοῦ θανάτου νὰ τοὺς μεταδίδει τὴ δική του χαρὰ καὶ εἰρήνη καὶ τὴν ἀπόλυτη βεβαιότητα­ ὅτι πλέον καταργήθηκε ἡ ἐξουσία τοῦ δια­βό­­λου καὶ τοῦ θανάτου. Ἀναστήθηκε ὁ Χρι­στὸς­ καὶ χάρισε στοὺς ἀνθρώπους τὴν αἰ­­­ώνια ζωή, τὴ λύτρωση καὶ τὴ σωτηρία! Ὑ­­­πάρ­χει μεγαλύτερη καὶ πιὸ θαυμαστὴ δωρεὰ ἀπὸ αὐτό;

2. ΘΑΥΜΑΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

   Ὡστόσο, μετὰ τὴν ἔνδοξη Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου στοὺς οὐρανούς, ἕνα ἄλλο μονα­δικὸ καὶ ἀνεπανάληπτο θαῦμα ἄρχισε νὰ ξεδιπλώνεται μπροστὰ στὰ μάτια τῶν μα­θητῶν. Ἕνα θαῦμα ἀπείρων διαστάσεων! Ποιὸ εἶναι αὐτό; Ἡ Ἐκκλησία! 
   Ἡ Ἐκκλησία φανερώθηκε στὸν κόσμο ὡς ἡ ἐπὶ τῆς γῆς Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, ὅταν τὸ Πανά­γιον Πνεῦμα ἐπιφοίτησε στοὺς ἁγίους Ἀ­­­πο­στόλους. Ἀπὸ τότε οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ξεκίνησαν τὸ μεγαλειῶδες ἔργο, γιὰ νὰ διαδώσουν τὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου «ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς». Ἡ ὕπαρξη τῆς Ἐκκλησί­ας καὶ ἡ θαυμαστὴ ἐξάπλωσή της ἦταν καὶ εἶναι ἕνα συνεχιζόμενο θαῦμα: Τί κι ἂν στὸ διάβα τῶν αἰώνων ἀντιμετώπισε σκληροὺς­ διωγμούς, ποικίλες αἱρέσεις, λυσσα­­­λέα πο­λεμικὴ ἀπὸ τὴν ἄθεη καὶ ἀντι­χρι­στια­νικὴ προπαγάνδα; Ἡ Ἐκκλησία πο­­λε­μου­­μένη νικᾶ! Θεμελιώθηκε στὴν πίστη τῶν ἁγίων Ἀ­­­ποστόλων, ἑδραιώθηκε μὲ τὴ δι­­­δα­σκα­λία τῶν ἁγίων Πατέρων, στολίστηκε­­ μὲ τὰ αἵ­ματα τῶν ἁγίων Μαρτύρων καὶ τοὺς ἀσκη­τικοὺς ἀγῶνες τῶν Ὁσίων, ἐξα­πλώ­θηκε μὲ τοὺς κόπους καὶ τὶς θυσίες­ ἁγνῶν ἱεραπο­στόλων καὶ παραμένει μέσα στοὺς αἰῶνες «στῦλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀλη­θείας» (Α΄ Τιμ. γ΄ 15). Σὰν ἄλ­λος στύ­λος καὶ γερὸ θεμέλιο ὑποβαστάζει τὴν ἀλήθεια. 
   Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, 2015 χρόνια μ.Χ. Ἡμέρα ποὺ ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τὸν θρίαμβο κατὰ τῆς Εἰκονομαχίας καὶ τῶν αἱρέσεων. Ἡμέρα ἀφιερωμένη σ’ ἕνα θαῦ­μα διαχρονικὸ καὶ αἰώνιο: τὴ νίκη τῆς Ὀρ­θοδοξίας. 
   Στὴν ἐποχὴ ποὺ ζοῦμε ἡ Ἐκκλησία ἀντι­μετωπίζει ἔντονους κινδύνους καὶ πειρα­σμούς: συγκρητισμός, οἰκουμενισμός, ἐκ­κοσμίκευση, αἱρέσεις καὶ παραθρησκεῖες, φανεροὶ διῶκτες καὶ ὕπουλοι ἐχθροὶ προσ­παθοῦν μὲ κάθε τρόπο νὰ ξεριζώσουν τὴν πίστη ἀπὸ τὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων καὶ νὰ ἐξαφανίσουν τὰ ἴχνη τῆς Ὀρθοδό­ξου Ἐκκλησίας. Ματαιοπονοῦν ὅμως! 
   Ἡ δισχιλιετὴς ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι γεμάτη ἀπὸ θαύματα ποὺ ἀποδεικνύ­ουν τὴν αἰώνια καὶ ἀκατάλυτη δύναμή της καὶ ἐπαληθεύουν τὸν προφητικὸ λόγο τοῦ Κυρίου «καὶ πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Ματθ. ις΄ 18). Ἂς μὴ φοβόμα­στε λοιπὸν τὶς ἐπιθέσεις τῶν ἐχθρῶν τῆς Πίστεως κι ἂς μὴν ἀπογοητευόμαστε. Εἴ­δαμε τὴν ἔνδοξη ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας στὸ παρελθόν, ἀλλὰ καὶ «μείζω τούτων ὀψόμεθα»! Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ θὰ ἐπικρατήσει. Ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ χάρις θὰ λάμψουν καὶ τότε θὰ δοῦμε λαμπρότερο τὸν θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016

Tῆς Τυροφάγου: Ματθ. ς΄ 14-21

Εἶπεν ὁ Κύριος· ἐὰν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν. Ὅταν δὲ νηστεύητε, μὴ γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί· ἀφανίζουσι γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν. σὺ δὲ νηστεύων ἄλειψαί σου τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπόν σου νίψαι, ὅπως μὴ φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων, ἀλλὰ τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ, καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ. Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διορύσσουσι καὶ κλέπτουσι· θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν· ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν.

Η ΓΝΗΣΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΕΚΡΥΜΜΕΝΗΣ ΖΩΗΣ

«Ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ»

Ἤδη βρισκόμαστε στὸ κατώφλι τῆς Ἁγί­ας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἀπὸ αὔριο εἰσερχόμαστε στὸ «στάδιο τῶν ἀρετῶν» καὶ ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νὰ ζήσουμε τὴν περίοδο αὐτὴ μὲ νηστεία καὶ ἐντονότερο πνευ­ματικὸ ἀγώνα. Εἶναι λοιπὸν κατ’ ἐξο­χὴν ἐ­­­­πίκαιρο τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνω­σμα, ὅπου ὁ Κύριος Ἰησοῦς μᾶς παρουσιάζει τὸν αὐθεντικὸ τρόπο γιὰ τὴν τήρηση τῆς νηστείας καὶ κατ’ ἐπέκταση γιὰ τὴν ἄσκηση κάθε ἀρετῆς. Ποιὸς εἶναι αὐτὸς ὁ τρόπος; Ἡ ἀφάνεια. Μᾶς καλεῖ δηλαδὴ ὁ Κύριος νὰ νηστεύουμε καὶ νὰ ἀσκοῦμε τὴν ἀρετὴ χω­ρὶς ἐπίδειξη, ταπεινά, «ἐν τῷ κρυπτῷ». Ἂς δοῦμε λοιπὸν τί σημαίνει νὰ ζοῦμε «ἐν τῷ κρυπτῷ» καὶ για­τί ὁ Κύριος μᾶς καλεῖ νὰ ἀκολουθήσουμε αὐτὸν τὸν τρόπο ζωῆς.

1. ΟΙ ΚΡΥΜΜΕΝΕΣ ΑΡΕΤΕΣ

   Τὸ νὰ ζοῦμε «ἐν κρυπτῷ» σημαίνει νὰ ἐρ­γαζόμαστε τὴν ἀρετὴ μακριὰ ἀπὸ τὰ βλέμματα τῶν ἀνθρώπων.
   Ὅταν νηστεύεις, λέγει ὁ Κύριος, μὴν ἐ­­­πι­διώκεις νὰ τὸ φανερώνεις αὐτὸ στοὺς ἀν­θρώ­πους ἀλλὰ μόνο στὸν Θεό. Μὴν πα­ρου­σιάζεσαι δῆθεν ταλαιπωρημένος ἀπὸ τὴν ἄσκηση, γιὰ νὰ ἑλκύσεις τὴ συμπά­θεια καὶ τὸ θαυμασμό τους. Ἡ ἀληθινὴ νηστεία γίνε­ται ἀθόρυβα, ἀνεπιτήδευτα, χωρὶς ἐπί­δειξη. Βέβαια δὲν εἶναι δυνατὴ καὶ ἡ ἀπό­λυτη μυστικότητα. Γιὰ παράδειγμα μέσα σὲ μιὰ οἰκογένεια ὁπωσδήποτε θὰ γίνει ἀντι­ληπτὸς αὐτὸς ποὺ θέλει νὰ νηστεύσει. Ὡστό­σο ὁ Κύριος ἀναφέρεται κυρίως στὰ ἐσω­τερικὰ ἐλατήρια καὶ μᾶς συνιστᾶ νὰ μὴν προκα­λοῦμε καὶ νὰ μὴν ἐπιζητοῦμε τὴ δόξα τῶν ἀνθρώπων. 
   Παρομοίως διδάσκει ὁ Κύριος νὰ γίνεται καὶ ἡ προσευχή: Ὅταν προσεύχεσαι, λέγει, μὴ μιμεῖσαι τοὺς ὑποκριτές, ποὺ θέλουν­ νὰ στέκονται σὲ περίοπτη θέση γιὰ νὰ ἀποσπάσουν τὸν ἔπαινο τῶν ἀνθρώπων. Ἐσὺ «εἴσελθε εἰς τὸ ταμιεῖόν σου», στὸ ἰδιαίτερό σου δωμάτιο, κι ἐκεῖ προσευχήσου στὸν Θεὸ μακριὰ ἀπὸ τὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων. Διότι ἐκεῖνοι μὲν ἐπισύροντας τοὺς ἐπαί­νους θὰ λάβουν τὸ μισθό τους ἀπὸ τοὺς ἀν­θρώπους, ἐσὺ ὅμως θὰ ἀποκομίσεις πλούσια τὴν εὐλογία καὶ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ. 
   Καὶ ἡ ἐλεημοσύνη τὸ ἴδιο ἀθόρυβα καὶ τα­πεινὰ πρέπει νὰ προσφέρεται. Τόσο κρυφά, ὥστε οὔτε σὺ ὁ ἴδιος νὰ μὴ θυμᾶσαι τὸ καλὸ ποὺ κάνεις σὲ κάποιον: «μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου». 
   Ἔτσι καλλιεργεῖται κάθε ἀληθινὴ καὶ γνήσια ἀρετή: «ἐν τῷ κρυπτῷ». Στὴν ἀφάνεια. Γιατί ὅμως ὁ Κύριος μᾶς ζητᾶ νὰ διατηροῦ­με κρυμμένες τὶς ἀρετές μας; Δὲν θὰ ἦταν χρησιμότερο νὰ δημοσιοποιοῦνται, γιὰ νὰ τὶς γνωρίζει καὶ ὁ κόσμος;

2. ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ

   Ὁπωσδήποτε ὁ Κύριος δὲν ἀποκλείει οὔ­τε ἀπαγορεύει τὸ νὰ γίνει ἀντιληπτὴ ἡ ἀρε­τὴ ἑνὸς πιστοῦ χριστιανοῦ στὸ περιβάλλον­ του καὶ νὰ γίνουν εὐρύτερα γνωστὰ τὰ κα­λὰ ἔργα του. Γι’ αὐτὸ καὶ εἶπε: «Οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀν­­θρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δο­ξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρα­νοῖς» (Ματθ. ε΄ 16)· δηλαδὴ ἔτσι νὰ λάμ­ψει­ τὸ φῶς τῆς ἀρετῆς σας ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων, γιὰ νὰ δοῦν τὰ καλά σας ἔρ­γα καὶ νὰ δοξάσουν τὸν οὐράνιο Πατέρα σας. Αὐτὸ ὅμως δὲν σημαίνει νὰ φροντίσετε ἐσεῖς νὰ γίνουν γνωστὰ τὰ ἔργα σας. Δὲν εἶπε «ἐπιδείξατε αὐτά», ἀλλὰ «λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν». Ἂν ἡ ζωή μας ἔχει ὡς κέντρο τὸν Χριστό, τότε, ἀκόμη κι ἂν εἶναι κρυμμένη, θὰ ἀκτινοβολεῖ!
   Γιὰ ποιὸ λόγο ὅμως νὰ διατηρήσουμε κρυμμένο τὸν ἀγώνα γιὰ τὴν ἀρετή; Γιὰ νὰ τὴν ἀσφαλίσουμε στὴν ταπείνωση. Ὁ πι­στὸς ποὺ καλλιεργεῖ τὶς ἅγιες ἀρετὲς κινδυνεύει ἀπὸ τὴν κενοδοξία. Αὐτή, ὅπως λέει χαρα­κτηριστικὰ ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, μοιάζει μὲ «τὰ μυρμήγκια στὸ ἁλώνι, ποὺ εἶναι μὲν μικρά, ἀλλὰ ἀπειλοῦν νὰ κλέψουν ἀθόρυβα ὅλο τὸν καρπὸ καὶ τὸν κόπο τοῦ γεωργοῦ» (Κλῖμαξ, Λόγος ΚΑ΄ 2). Ἡ ἀρετὴ ποὺ καλλιεργεῖται μὲ ἐγωιστικὰ ἐλατήρια νοθεύεται καὶ χάνει τὴν ἀξία της. Ὁ θεῖος Διδάσκαλος ἀποδοκιμάζει κατηγορηματικὰ τὰ καλὰ ἔργα ποὺ γίνονται «πρὸς τὸ θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις», διότι εἶναι καθαρὸς φαρισαϊσμός. Ἀντίθετα ἡ εὐλογημένη ταπείνω­ση ἑλκύει τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ κι ἔτσι ὁ ἄν­θρωπος τοῦ Θεοῦ ποὺ καλλιεργεῖ τὸν ἑαυ­τό του ἀθόρυβα καὶ ταπεινά, ἀσφαλίζει τὸ θη­σαυρὸ τῆς ψυχῆς του κάτω ἀπὸ τὴ θεϊκὴ προστασία.

   Τί μεγαλεῖο μπορεῖ νὰ κρύβει ἕνας ἄνθρω­πος «ἐν τῷ κρυπτῷ»! Νὰ προσεύχεται, νὰ ζεῖ μὲ ἐγκράτεια, νὰ καλλιεργεῖ τὸ ἐσωτερι­κό του, κι οἱ ἄλλοι νὰ μὴν ὑποψιάζονται τὸν πλοῦτο τῶν ἀρετῶν του... Νὰ ἐπισκέπτε­ται τοὺς ἀσθενεῖς, νὰ συμπαρίσταται στοὺς ἀν­ή­μπορους γέροντες, νὰ προσφέρει ἐλεη­μο­σύνη, καὶ οἱ ἄλλοι νὰ μὴν τὸ παίρνουν εἴδηση... Ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθεῖ γιὰ νὰ κρίνει τὸν κόσμο, τότε θὰ ἀποκαλυφθοῦν ἀνα­ρί­θμητα τέτοια παραδείγματα. Ἂς ἀκού­σου­με λοιπὸν τὴ φωνὴ τοῦ Κυρίου πρὸς τὸν καθένα μας: Δούλεψε κι ἐσὺ ταπεινὰ καλ­λιεργώντας τὴν ἐνάρετη ζωὴ «ἐν τῷ κρυ­πτῷ», καὶ «ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ».